پیرمرد قهوه خانه

در حدود سالهای ۱۳۲۰ دو عکاس تهرانی که علاقمند به کار عکاسی مستند بودند به روستای مرق کاشان می‌روند تا از فضای روستا، مردمان‌اش و بقعه‌ی بابا افضل عکسبرداری کنند. آنها هنگام ظهر برای صرف نهار به قهوه خانه‌ی روستا می‌روند و در آنجا پیرمردی را می‌بینند که بعد از خوردن دیزی آبگوشتش به آرامی در حال پُک زدن به چپق می‌باشد.

از او عکسی می‌گیرند و بعد به تهران باز می‌گردند. آنها نگاتیو عکس را در تاریک‌خانه آتلیه‌شان به ظهور می‌رسانند و آن اثر را بسیار زیبا می‌بینند و آن را روی دیوار عکاسخانه خود نصب می‌کنند.

مدتی بعد صاحب کافه‌ای در خیابان لاله‌زار تهران برای گرفتن پرتره‌اش به عکاسخانه می‌رود و عکس پیرمرد چپق به‌دست را کنار بساط دیزی و چای و قندان می‌بیند و از آن خوشش آمده آن را خریده و بر دیوار کافه‌اش نصب می‌کند. این تصویر سال‌های سال بر دیوار کافه نصب بود تا اینکه روزی هنرمندی برای خوردن قهوه و کشیدن سیگاری گذرش به کافه مزبور می‌افتد و عاشق عکس شده از روی آن یک تابلو نقاشی می‌کشد. چند سال بعد از روی آن نقاشی پوسترهایی به طور گسترده در تمام نقاط ایران چاپ می‌شود و زینت بخش دیوار هر قهوه‌خانه و کافه و رستوران‌های درجه سوم و چهارم شهر و جاده‌ها می‌شود…